1 listopada Kościół katolicki wspomina wszystkich świętych: tych wyniesionych na ołtarze i otaczanych kultem oraz tych anonimowych, bezimiennych i nikomu nieznanych. Uroczystość Wszystkich Świętych jest radosnym świętem tych, którzy po ziemskiej wędrówce zaznają radości wiecznego życia z Bogiem. Tego dnia – doświadczamy też znaczenia „communnio sanctorum” – tajemnicy wielkiej wspólnoty świętych, na których wstawiennictwo zawsze możemy liczyć.
Święci są dla nas przykładem i motywacją do codziennej walki o niebo! Historie ich życia pokazują nam, że każdy, nawet największy grzesznik ma szanse na nawrócenie i zbawienie.
Dzień Zaduszny, obchodzony 2 listopada, jest dniem modlitw za wszystkich zmarłych, a zwłaszcza za dusze odbywające w czyśćcu pokutę. Tego dnia Kościół modli się w intencji ich zbawienia. Tradycja obchodów Dnia Zadusznego, zwanego też w Polsce Zaduszkami, sięga czasów biblijnych. Pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych można odnaleźć już w Starym Testamencie.
Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę publiczną w uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada oraz w Dniu Zadusznym (2 listopada), możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. W czasie nawiedzenia świątyni należy odmówić Ojcze nasz i Wierzę w Boga oraz trzeba wypełnić inne warunki, takie jak: stan łaski uświęcającej, Komunia św. i modlitwa według intencji Ojca Świętego.
