Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia św. Julianny z Cornillon. Około 1207 r., jako szesnastoletnia dziewczyna, przeżyła pierwsze widzenia, choć były one jeszcze mgliste i niezrozumiałe. Zgodnie z tradycją hagiograficzną, dopiero kilkanaście lat później, w 1245 r., św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii w pierwszy czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Pod wpływem tych objawień bp Robert ustanowił w 1246 r. uroczystość Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege, oraz zainaugurował pierwszą procesję eucharystyczną ulicami miasta.
Do ostatecznego uznania uroczystości Bożego Ciała za ogólnokościelną papieża tego skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, do którego doszło w Bolsenie w środkowych Włoszech w 1263 r. W czasie jednej z mszy św., podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważyć miał, że z konsekrowanej hostii zaczynają spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił relikwię w tamtejszej katedrze, a pod wpływem fascynacji cudem rozpoczął aktywne starania, których celem miało być ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
Kościół od samych początków wierzy, że w Najświętszym Sakramencie obecny jest w sposób prawdziwy Jezus Chrystus. Dlatego Eucharystia jest centrum życia Kościoła.
Na czym ta obecność polega? Opłatek, który jest dobrze wypieczonym chlebem pszennym, po wypowiedzeniu przez kapłana słów przeistoczenia, mocą Ducha Świętego staje się Ciałem Pana Jezusa, a wino – Jego Krwią. Substancja chleba (opłatka) przechodzi w substancję Ciała Pańskiego (Chleba), a substancja wina przechodzi w substancję Krwi Pańskiej (Wina).
